Upał nie odpuszcza. Z tej okazji jego wspaniałomyślność naczelnik zakładu karnego zdecydowało o wydaniu osadzonym dodatkowej porcji kompotu, jeszcze przed obiadem. Co z tego, że kompot jest ciepły i zasadniczo niepijalny. Jest mokry, a w upale, wiadomo, należy pić dużo. Pisałam już o tym, że jeśli osadzony nie ma pieniędzy przysyłanych przez rodzinę lub odwiedzających, którzy robią mu zakupy w kantynie w czasie widzeń, to jest skazany nie tylko na odbycie swojej kary, ale także na picie wody z krany, jedynej dostępnej wody.
Naczelnik zakładu karnego jest także zobowiązany do zapewnienia odpowiedniej do pory roku temperatury w celach mieszkalnych (wg kkw, art 110, par. 2). Aktualnie mu wychodzi: temperatura w celach mieszkalnych przekracza 35°C, czyli jest dostosowana do letnich upałów. Czekam na informację o udarze, zasłabnięciach, problemach z sercem.
Współczuję osadzonym pracującym. Współczuję i tym, którzy nie pracują i muszą przebywać cały czas w zakładzie. Współczuję im i uważnie czytam wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 2009 r. w sprawie Sikorski przeciwko Polsce. Dowodzono w nim między innymi:
[…] był to okres [odbywania kary] niespotykanych w tym regionie upałów (temperatury do 40°C), tym bardziej, że władze penitencjarne nie podjęły żadnych czynności, które mogłyby zmniejszyć brak komfortu odczuwanego przez osadzonych.
Ten kompot i te otwarte drzwi w celach, rozumiem, to są czynności, które mają nie dopuścić do lawiny pozwów po lecie 2013 roku. Domyślam się, że w razie czego Polska dowodzić będzie w Strasbourgu, że globalne ocieplenie sprawiło, iż temperatury powyżej 40°C są już normalne.
Słowo na dziś
Strasbourg – siedziba Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Chyba jedynej instytucji, która lekko przycina zadarte nosy polskim sędziom. Poza tym przepiękne alzackie miasto ze wspaniałą katedrą (zapierającą dech w piersiach), pysznym winem, wspaniałym jedzeniem i wartą zwiedzenia dzielnicą Petit France.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz