„Kup kawę, żyletki, trzy soki pomarańczowe. Dwa żele pod prysznic. Jeśli nie będzie – bo wczoraj na zakupach nie było – to weź jeden szampon, ale kokosowy. Jeśli żele pod prysznic będą, to weź jeszcze mydło Bambino, a jeśli ich nie będzie i nie będzie też szamponu, to mydło siarkowe.”. Wysłuchałam w spokoju i poszłam odstać swoje w kolejce do okienka kantyny w sali widzeń. „Dzień dobry, poproszę kawę, żyletki, trzy soki pomarańczowe” – tu przerwałam, bo chyba mówił też coś o znaczkach na listy i kopertach. Krzyknęłam przez pół sali, usłyszał. Koperty i znaczki też chce. Dziesięć. Przeszłam do kosmetyków.
„Żel pod prysznic jest jeden” – usłyszałam od pani w kantynie. Zastygłam. Takiej sytuacji scenariusz mojego osadzonego nie przewidział. Zadziałałam samodzielnie; poprosiłam o ten jeden żel i kokosowy szampon oraz mydło Bambino. Nie było kokosowego, tylko migdałowe. Zamilkłam, a po chwili ponownie przez pół sali wrzasnęłam do mojego osadzonego, pytając, czy zamiast kokosu może być migdał. Nie. Nie może być. Zdecydowanie poprosiłam w takim razie o Bambino (które wszak miało być tylko do dwóch żelów) oraz o mydło siarkowe („Do odbioru będzie, u nas już nie ma.” – powiedziała pani). Zapłaciłam, wróciłam do stolika.
„Dla kogo te zakupy?” – spytałam, tłumacząc, co kupiłam i dlaczego. „Wolisz nie wiedzieć” – uśmiechnął się operatywnie – „zrobisz mi dziś paczkę żywnościową?”. Uśmiechnęłam się, bo nie byłam na to przygotowana. „Robimy z chłopakami spod celi żurek. Jeden, co nie dostaje z domu paczek, ani nie ma kasy na wypisce, zdecydował się oddać prawo do paczki, za żarcie dziś i parę razy. No i za paczkę fajek. A do żurku potrzebujemy kiełbasę. Może być podwawelska.”.
Operatywność mojego osadzonego mnie przerasta. Zrobiłam jak kazał. Po południu zadzwonił, powiedział, że żurek był pyszny, kiełbasa doskonała, a on miał dodatkowo jajko, bo je zaoszczędził z wczorajszej kolacji.
Takie rzeczy tylko w pierdlu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz